FFF

قصه ی عشق

 بس شنیدم داستان بی کسی   بس شنیدم قصه ی دلواپسی 

قصه ی عشق از زبان هرکسی       گفته اند از نی حکایت ها بسی 

حال بشنو از من این افسانه را           داستان این دل دیوانه را 

 

چشم هایش بوی از نیرنگ داشت        دل دریغا؛ سینه ای ازسنگ داشت 

با دلم انگارقصدجنگ داشت                  گویی از بامن نشستن ننگ داشت 

عاشقم من؛عاشقم من قصد هیچ انکارنیست 

لیک باعاشق نشستن عار نیست 

 

کار او اتش زدن من سوختن    دردل شب چشم بر در دوختن 

سوختن در عشق راازبرشدیم     اتشی بودیم و خاکستر شدیم 

ازغم این عشق مردن باک نیست     خون دل هر لحظه خوردن باک نیست 

 

اه می ترسم شبی رسوا شوم           بدترازرسوایی ام تنها شوم 

وای از این صیدو اه از ان کمند       پیش رویم خنده پشتم پوزخند 

بر چنین نامهربانی دل مبند       دوستان گفتندودل نشنیدپند 

 

خانه ای ویرانتر از ویرانه ام      من حقیقت نیستم افسانه ام 

گرچه سوزدپر ولی پروانه ام     فاش می گویم که من دیوانه ام 

تا به کی اخر چنین دیوانگی     پیلگی بهتر از این پروانگی 

 

گفتمش ارام جانی؟ گفت: نه!گفتمش شیرین زبانی؟ گفت:نه !می شودیک شب بمانی؟ گفت:نه 

 

دل شبی دور از خیا لش سر نکرد     گفتمش؛افسوس او باور نکرد  

خود نمی دانم خدایا چیستم!        یک نفر با من بگوید کیستم؟ 

بس کشیدم اه  ازدل بردنش      اه اگر اهم بگیرد دامنش 

دل سپردن دست او دیوانگیست    اه غیر از من کسی دیوانه نیست 

گریه کردن تا سحر کار من است      شاهد من چشم بیمار من است 

فکر می کردم که او یار من است      نه فقط در فکر ازار من است 

با تمام بیکسی ها ساختم          وای برمن ساده بودم باختم.